Diyalektik ve tarihsel materyalist bakış açısına uygun olarak her şeyin birbirine bağlı olduğu ve karşılıklı olarak birbirini etkilediği gerçeği, pratik olarak her olumlu çabada veya geri ve zaaflı bir duruşta somut sonuçlarıyla birlikte karşımıza çıkıyor.
Somutlarsak: Genel manada örgütlü öznelere ilişkin planlı sistemli bir eğitim programı yürütülmezse, politik ve teorik gelişimde, ortak şekillenişte yetersizlikler açığa çıkar. Bu yetersizlikler, objektif olarak çalışmaları da etkiler. Yani mevcut özne güçlerin kitlelerle ilişkilenmesinde, somut gelişmeler karşısında doğru tutum belirlenmesinde, devrimci eylem birliklerinde, ideolojik mücadele ve siyasal tartışmalarda, proleter hareketi olması gereken düzeyde temsil edemezler.
Çünkü özne güçlerde var olan bu politik-teorik gerilik, proleter hareketin genel ve somut politikalarını kavramada yetersizliğe neden olur. Bu perspektif zayıflığı, aynı zamanda yaratıcılığı da öldürür. Dolayısıyla genel geçer söylemlere mahkûm olmuş bir pratiğin devrimci bir yürüyüşe katkısı da sınırlı olur. Katkının ilk adımı, asgari düzeyde MLM bir bilince-ideolojik donanıma sahip olmayı gerektirir. Bu niteliklerden yoksun veya zayıf olan hangi kadro, hangi militan sınıf savaşımının zorlu süreçlerinde karşısına çıkan bu karmaşık sorunları çözebilir? Belirlenen görevleri yerine getirebilir? Tabi ki getiremez. Burada tek tek bireylerin niyetlerinden devrimci samimiyetlerinden söz etmiyoruz. Sözünü ettiğimiz politik-teorik geriliğin devrimci görevleri yerine getirmede yol açtığı olumsuzluklar ve engeller gerçeğidir. Ve bu engellerin aşılması için de MLM bilincin sürekli yükseltilmesi gerekir.
Buna bağlı olarak sıkça altını çizdiğimiz gibi, devrimci çalışmada daima tecrübe ile dinamizmi ustalıkla birleştirmek gerekir. Sınıf savaşımının tarihi tecrübelerine baktığımızda bu konularda enternasyonal proleter hareketin kendi içinde yoğun tartışmalar yaşadığını görüyoruz. Özellikle yenilgi ve başarısızlıkların yaşandığı dönemlerde bu tür tartışmalar daha çok yaşanır. Tüm bu süreçlerin doğru bir tarzda aşılması için şu nesnel gerçeklere dikkat edilmesi gerekir:
Yaşanan tüm zorluk ve olumsuzluklara rağmen hala devrimci ilkelere bağlı kalan bu “eski” özne güçlerin mücadele içinde edindikleri tecrübelerden yararlanmasını bilmeliyiz. Bu tecrübeden yaralanmak, geçmişi yeniden yaşamak, yaşatmak anlamına gelmez. Evet, geçmiş bizim tarihimizdir. Ve bugün de bu tarihimize, köklerimize yaslanarak geleceğe yürüyoruz. Bu yürüyüşte eskiyen, yeni sürecin sorunlarının çözümüne katkı sunmayan her şeyi terk etmeliyiz. Eskiye takılıp kalma, yeniliklere açık olmama tutuculuğu, proleter hareketin gelişimine hizmet etmez. Dahası bu duruş ve hareket tarzı, sınıf bilinçli proletaryanın iç ve diş mücadelesine büyük zarar verir. Bu zararın asgari düzeye indirilmesi için MLM bilincin-ideolojik donanımının sürekli yükseltilmesi ve “somut şartların somut tahliline” uygun bir pratik hatta yürünmesi gerekir.
Keza sınıf savaşımında dinamizmle bütünleşmeyen bir tecrübe olması gereken devrimci sonuçları üretemez. Genç kadroların tarihsel rolü tam da burada ortaya çıkıyor. Evet, genç kadrolar, yaşı ilerlemiş kadrolar-militanlar kadar mücadele içinde bulunmamış, deyim yerindeyse bu mücadele içinde çelikleşmemiştir. Ama tüm bunlar mücadele içinde kazanılır. Eğer “gençlik gelecek” ise –ki öyledir– geleceği temsil eden bu güçlere güven duymak, sorumluluklar yüklemek, aynı zamanda geleceğe yatırım yapmaktır. Dinamik, kavrayış düzeyi gelişkin olan her genç militan, mücadele içinde hızla tecrübe kazanır. Şu açık ki, proleter hareket, tecrübe ile dinamizmi bütünleştirdiği oranda geleceğini güvence altına alır. Bütünlüklü bir tarih bakış açısına sahip olur. Yeni fikirlere açıklık ve dogmatizme karşı ideolojik mücadelede tutarlı bir duruş ancak bu çok yönlü kavrayışla mümkün olabilir.
Tecrübeyi önemseyen ve dinamizmi küçümseyen veya tersi bir tutum içinde olan her türlü yaklaşım hatalıdır. Proleter hareket içinde gereksiz tartışmalara zemin hazırlar. Ve sonuç itibariyle mücadelenin geliştirilmesine de olumlu temelde katkı sunmaz. Devrimci mücadeleyi geliştirmek, ideolojik, siyasal ve örgütsel anlamda kapsamlı bir kavrayış sağlamak tecrübe ile dinamizmin bütünlüğünü zorunlu kılar.
Tartışmalara zenginlik katmak…
Her koşulda devrimci çalışmayı planlı bir sisteme oturtmalıyız. Bu planları fikirsel düzeyde zenginlik yaratmak için kolektif bir anlayışla yapmalıyız. Dolayısıyla her bireyin bu süreçlere ön hazırlıklı bir şekilde katılması gerekir. Örneğin, katılacağı her toplantının gündemine ilişkin ön hazırlık yapmayan her özne öncelikle işine büyük bir ciddiyet ve sorumlulukla yaklaşmamış demektir. Oysa her devrimci görev ancak ciddiyetle-sorumlulukla yerine getirilebilir. Ve bu bakış açısını içselleştiren her özne gündemlere ilişkin önceden bir ön hazırlık yapar. Düşünsel plandaki bu hazırlık, işe plansız, programsız değil tam tersine bir plan dahilinde başlamak anlamına gelir. Hiç tartışmasız, bu yönlü yapacağımız tüm hazırlıklar kavrayış düzeyimizle sınırlı olacaktır. Diğer bir ifadeyle kavrayış düzeyimiz geri ise bu hazırlıklar kendi içinde bir dizi eksikliği de barındırabilir. Bu oldukça anlaşılır bir durumdur. Burada asıl önemli olan görev anlayışının doğru bir tarzda kavranmasıdır. En iyiye ulaşmak, doğru kararlar almak için düşünsel planda gereken ön hazırlıklar yapılmalıdır.
Çünkü ön hazırlık, gündemlere uygun olarak geçmiş faaliyetleri yeniden gözden geçirmeyi, olumlu-olumsuz tecrübelerden öğrenmeyi sağlar. Ön hazırlık, yalnız sunulan gündemlere ilişkin genel manada fikirler beyan etmeyi değil, aynı zamanda yeni önerilerle tartışmaya daha bir zenginlik katmayı içerir. Şu açık ki, bu bakış açısına uygun olarak ortaya koyacağımız her çaba kolektif çalışmaya bir ivme kazandıracaktır.
