Merhaba
Kimliğime atanan ismimle ben …ama … ismini kullanmayı tercih ediyorum artık.
Aileme açılma sürecim 8.sınıfın başlarında kendimi belli etmemle başladı diyebilirim. Aslında trans bir kadın olduğumu 5 yaşında bile farkındaydım. Anaokulunda kızlarla oynardım, sokakta kızlarla beraber gezerdim aslında erkek olduğumu bilmezdim taki ortaokula kadar. Ortaokul zorbalığın başladığı yerdi, sesimle dalga geçiliyor, herkes tarafından hor görülüyordum.
Herkes tüm sınıfla arkadaşken ben sadece 2 kişiyle arkadaşlık yapabiliyordum ama ortaokulda hiçbir şeyden korkmazdım. 8. sınıfta dershaneye gitmemle beraber zorbalık seviyesi artık fiziki boyuta dahi ulaşmıştı. Öyle bir psikolojik baskının içindeydim ki dershanedeki rehber hocası full kızların olduğu bir sınıf açıp beni de o sınıfın içine koymuştu.
O sınıfta daha güvendeydim ama koridora çıkana kadar, kantine inene kadar, ders bitimi eve dönene kadar…Para verip gittiğim dershanede soru çözümlerine katılamazdım karma olduğu için. 8.sınıfın bitimine kadar çok güçlüydüm, 9. sınıfın başında ise herşey o kadar kötü oldu ki hayatımın bitiş noktası olmuştu.
LGS puanım biraz düşük olduğu için semtin en kotu lisesine düştüm. Her turlu suçun bulunduğu, kimsenin sana yardım etmediği bir yerdi. Okulun ilk başı iki-üç çocuk tarafından tehdide uğradım ve bu beni çok korkutmuştu. Ardında bir covid süreci geçirdim ve o süreçte sosyal medya sayfalarıma bir daha o okula gelirsem dönüşünde beni kendi mahallemde vuracaklarını söylediler. Asılsız değildi bunlar çünkü bu okulda olan şeylerdi.
Ortaokulu onun yanındaki okulda bitirdiğimden biliyorum ardından sınıftaki çocuk, her derste alay etmeye, tehditler savurmaya başladı. Ardından okulun öğrencilerinin itiraf sayfasından mizah amaçlı benim gay olduğumu ve onunda beni sevdiğini söyledi.
Bu haberi duyan 12. sınıfların abi tipleri beni dövmeye geldiler. Önce 4 kişi sınıfın kapısına geldi tekme tokat beni dövdüler ve ardından hiçbirsey olmamış gibi gittiler. Bu arada ne tehdit sürecini ne de diğer fiziksel şiddeti aileme söylemedim çünkü bu süreç içinde trans bir kadın olduğumu anladılar.
Bir keresinde ufak bir şey söyledim onlarda öyle yürüme, sen de öyle konuşma, gibi tepkiler verdiler. Bu arada okulda ki şiddetin ardı arkası kesilmiyordu. Koridora çıkamıyordum erkekler tuvaletine giremiyordum, soyunma odasına gidemiyordum. Her gün okulun kapısında bir abaza gurubu bekliyordu sırf sataşmak için.
Ben de ders saatinden 10 dakika sonra okula giriyordum hatta onun yüzünden devamsızlığım 10 günü aştı. Okuldan çıkınca otobüs durağına da gidemiyordum. Mesela durakta benim gibi olan insanları arabanın önüne bile itiyorlardı. Daha önce bizim okulda bir arkadaşa sırf gay olduğu için böyle bir şey yaptılar ve çocuğun bacağı kırıldı, arabanın altında. Ben de sırf duraktan gitmemek için her gün dünya kadar yol yürüyüp, iki minibüse binerek eve gidiyordum.
Bir gün okulun çıkışına beni çağırdılar ben de gitmek istedim çünkü gitmeseydim okulda yine yapmak istediklerini yapacaklardı. Gittiğimde 30 kişiye yakın insan vardı, ben titreyerek gittim ve bir tane çocuk kolyemden tutup beni boğmaya çalıştı ardından biraz vurduktan sonra oradaki güvenlik görevlisi yardım etti.
Bu süreç içinde derslerim baya kötu etkilenmişti çünkü yarın okulda başıma ne gelecek diye düşünmemek için 15 saat uyuyordum yalnızdım arkadaşım yoktu. Tek başıma bir sürü mücadele veriyordum bu süreç içerisinde. Ailemle kavgalar, gürültüler başladı zaten acayip sorunlu bir aileden geliyordum.
Annem babam ayrıydı ve bütün aile tek bir evde kalıyorduk. Evdeki herkesin o başkasının çocuğu gözüyle büyüdüm. Babam cezaevinde olduğu için 7. sınıfa kadar gardiyanların şiddetine maruz kaldım, şiddetin ilk başladığı yerde oraydı zaten.
Ardından Mayıs ayı gibi devrimcilerle tanıştım ve intihar etmek üzereyken elimden tutup kaldırdılar diye bilirim. Yalnız olmadığımı biliyordum artık o okulun koridorlarında yalnız yürümediğimi biliyordum. En azından geometri konusunda matematik öğretmenim geometrik şekli gösterip bana top dediğinde sessiz kalmıyordum.
Mesela beni döven insanların yanından boynum eğik değil dik bir şekilde geçiyordum. Çok bedeler ödendi, tüm lubunyalar ödedi, ödemeye de devam ediyoruz!
Her şeye inat, daha güçlü daha örgütlü bir şekilde mücadele ederek buradayız, alışın diye bağıracağız!
