09 aralık 2023 de Almanya- Nürnberg de 54 yaşında ağır ve uzun süren bir hastalık sonrası ailesi ve yoldaşlarının yanında hayata gözlerini yumdu ve yoldaşlarının “ölümsüzdür“ sloganları eşliğinde Türkiye‘ye uğurlandı.
Yüreğimizdeki acı daha dinmemişken O‘nun hakkında birkaç söz söylemek istedim.
1980’lerin ikinci yarısında İstanbul Teknik Üniversitesi’nde başlamıştı mücadele serüveni…
O yıllar; 12 Eylül Faşist Cuntasının estirdiği terör ve katliam yıllarından sonra aldığı yenilginin etkisinden kurtulma sürecindeki komünist ve devrimci örgütlerin toparlanmaya başladığı, aynı zamanda Netas – Migros grevi ile başlayan ve yıllar içerisinde bahar eylemleri ile gelişip, büyük maden işçileri/ Zonguldak yürüyüşü ile, işçilerin Ankara’yı zorladıkları yıllardı.
Öte yandan “Glasnost-Perestroika” söylemleri ile kapitalist restorasyoncular, Rusya ve Doğu Almanya’da teslim olup yüzlerinde ki “sosyalist” maskeyi çıkarıyor ve “Marksizm’in ölü” tarzında çığlıklar atıyordu.
Özellikle üniversite gençliğinde militanca gelişen Akademik- Demokratik mücadelesi, 14 Nisan yürüyüşü, öğrenci derneklerine karşı çıkartılmaya çalışan yasaya direniş, politik tutsakların açlık görevleri gibi eylemler o döneme damgasını vuruyordu.
Tufan yoldaş o dönem gençlik mücadelesinin önemli militanlarından biri olarak yerini alıyordu. Aynı dönem, İsmail Oral, Tuncay Çakırcıoğlu yoldaşları ile birlikte TMLGB’yi inşa etme sürecindeydi. Tufan yoldaş, inşa edilen TMLGB’nin üzerine yükseldiği genç ve devrimci neferlerinden birisiydi. Kampüs sınırlarında başlayan mücadelesi, kampüs dışına çıkıp, gelişerek sürüyordu.
O sürecin şehitleri İsmail Oral ve Tuncay Çakırcıoğlu yoldaşlar ile sınırlı değildi. Tufan yoldaş, Naki Göksu ve Mehmet Demirdağ yoldaşlarla birlikte, aynı kampüste omuz omuza mücadelesini sürdürdü. Evet O, İsmail’in, Tuncay’ın, Naki’nin, Mehmet’in ve daha nicelerinin mücadele arkadaşı idi. Ve ömrünün sonuna kadar onurla taşıdı.
1990’ların başlarında Almanya’ya gitmek durumunda olan Tufan yoldaş, Avrupa alanında çeşitli görevler alarak mücadeleye devam etti. Kesintileri de olan örgütlü mücadelesini ağır hastalığına rağmen ömrünün sonuna kadar sürdürdü.
Dönemsel olarak örgütlü mücadeleye ara vermesine karşı, sınıfsız, sömürüsüz ve daha adil, yaşanılabilir bir dünya için mücadele vermekten asla vazgeçmedi. Devrim ve sosyalizm isteği yüreğinde küllenmedi, inancı ve direnci hiç kesintiye uğramadı. Bulunduğu alanlarda yarattığı etki, dürüst, samimi ve özverili çalışma ile hep olumlu oluyordu.
Ondan kaynaklanan sebeplerle ya da genel ortamımızın bir sonucu olarak, sağlayacağı katkıyı azami ölçüde almadığımızı söyleyebiliriz. Ancak yaşamının ana hattını hep sosyalizm doğrultusunda tutma çabasında oldu. O hep yoldaşlarına layık olmaya çalışırdı. Anısını daima yanı başımızda hissediyoruz ve O’nunla yoldaş olmaktan daima büyük bir mutluluk ve onur duyacağız.
Bir yoldaşı….
