Միսակ Մանուշյան’ներից հետո Մոնթե Մելքոնյան’ներից հետո Լեոնիդ Ազգալյան’ները, ովքեր հայ ժողովրդի վերջին մեծացած զավակներից են… Նուպար Օզանյան’ը նաև միջազգային հեղափոխական է, ով կյանքից հեռացավ այսօր՝ դառնալով լեգենդ և հետք թողնելով պատմության մեջ։ Նրա նահատակության 5-րդ տարելիցին հարգանքով ու սիրով ենք հիշում մեր Քայփաքքայա Ավանդույթը, նրա ընկերներին, բարեկամներին, տարբեր ազգերի մեր ժողովրդին և նրա ընտանիքին։
Նուպար Օզանյան’ը, որին մենք կորցրինք 5 տարի առաջ Ռոժավա’յին Քրդստանում, նահատակվեց Եվրոպայի, Մերձավոր Արևելքի և Արցախում աշխարհի ճնշված ժողովուրդներին պատուհասած ԴԱԻՇ (IŞİD) ավազակախմբերի դեմ պայքարելիս։ Մինչ մենք, հատկապես մեր Քայփաքքայական Ավանդույթը, նրա բարեկամները, ընկերները, տարբեր ազգերի մեր ժողովուրդը, քրդերը, արաբները, իսլամացած հայերն ու նրանց ընտանիքները խոր վշտի մեջ էինք, ովքեր խելագարվել են իրենց հասցրած հարվածներից , ԴԱԻՇ (IŞİD) և ադրբեջանական ավազակախմբերն ու թուրքական պետությունն էին։
Նուպար Օզանյան’ը՝ որպես միջազգային հեղափոխական, ով Պաղեստինում պայքարում է Իսրայելի օկուպացիայի դեմ՝ Պաղեստինի ժողովրդի կողքին , որպես Թուրքիայի Տերսիմ’ում թուրքական պետության դեմ մղված պարտիզանական պատերազմում , որպես ՝ Արցախում Լեոնիդ Ազգալյան խմբի հետ ադրբեջանական ավազակախմբերի դեմ Արցախի պաշտպանության համար մղվող պայքարում. Այսօր Ռոժավայում քուրդ-արաբ-հայ-քրիստոնյա ժողովուրդների և իսլամացած ժողովուրդների հետ մենք հանդիպում ենք Մերձավոր Արևելքի աշխարհագրությանը, որտեղ բացակայում են պատերազմները, գաղթերը, սովն ու աղքատությունը, ջարդերը։
Նուպար Օզանյան’ի՝ Պաղեստին’ում, Տերսիմ’ում, Կարե’ում, Ռոժավա’յում, Արցախ’ում, որտեղ հակամարտությունները դեռևս շարունակվում են, ճնշված ժողովուրդների և ճնշվածների ճակատում կանգնած է առաջնորդ Քայփաքքայա’յից ստացած իշխանության շնորհիվ։ Ընդունեց քուրդ ազգի գոյությունը, որի հիմքերը դրվեցին 100 տարի առաջ և որի գոյությունը Թուրքիայում հասավ 40 միլիոնի՝ թուրքական պետության ստեղծման տարեդարձի մոտենալուն պես, և գնաց ավելի հեռու՝ թուրքական պետության հայ-հունական մայրաքաղաք, որը տեղահանվել է Հայոց ցեղասպանության հետևանքով, և Իպրահիմ Քայփաքքայա’յին հավատարմության շնորհիվ է, ով առաջ քաշեց իր տեսակետները և վճարեց իր կյանքով, թուրքական պետությունը կառուցվեց փլուզվելով իր ունեցվածքի վրա։
Երբ Նուպար Օզանյան’ը, ով իր ուղեցույց էր վերցրել Իբրահիմ Քայփաքքայային, մի քանի հոգով տեղափոխվեց Ռոժավա Քուրդիստան, նա բախվեց այլ աշխարհագրության՝ տարբեր լեզվով, մշակույթով և ապրելակերպով ապրող դժվարությունների հետ, այսպես ասած, «մեջքին բացի բաճկոնից» ոչինչ չուներ։Ի տարբերություն քուրդ ժողովրդին դավաճանների, կռվելուց խուսափողների և «գիծը չի պահում» ասողների, նրանք համբերությամբ և համառությամբ հանդիպեցին քուրդ-արաբ-հայ-մահմեդականացած հայ ժողովուրդներին:
Գիտակ ու համարձակ նա նաև մեր պայքարի «չեմպիոնն» է։
Նուպար Օզանյան’ը սովորական մարդ չէր, նա իր շրջապատում հայտնի էր անձնազոհ, խիզախ, անկեղծ, ազնիվ ու աշխատասեր լինելով, ով իր մտքերը դարձրեց ապրելակերպ և հեռու մնաց ունայնությունից ու եսասիրությունից։Կյանքում պարապ լինելուց բացի, որը նա նորից ապրելակերպ է դարձրել, միշտ գործել է «այսօր ինչ եմ արել ժողովրդի համար» սկզբունքով՝ իմանալով ամեն րոպեի արժեքը։
Զինվորական հմտությունից զատ, նա լուսավորչական գործունեություն է ծավալել՝ թուրքերեն թարգմանելով Հայոց ցեղասպանության պատմության և Խորհրդային Հայաստանի ստեղծման համար մղվող պայքարի մասին գրքերը՝ իր բանիմաց-մշակութային-հետազոտական ասպեկտներով, որոնցից են որակները, որոնք փնտրում են «Պարտիզանում»: Ի հեճուկս թուրքական պետության ռասիստական-շովինիստական-ազգայնական ասպեկտների, ի հեճուկս ամեն օր թուրքացման քարոզչության, նա գտնում էր, որ հայոց մայրենի լեզուն չպետք է կորչի սերնդեսերունդ, և բացի թուրքերենից և ֆրանսերենից, նա մասնագիտական թարգմանություններ էր անում Հայերենից թուրքերեն.
Ավարտելով միջնակարգ կրթությունը, նա սկսեց աշխատել որպես մարզիչ Թուրքիայի ամենահայտնի բոդիբիլդինգի մարզադահլիճում՝ կյանքի համար պայքարում իր ապրուստը վաստակելու համար։ Մի կողմից աշխատելիս նա նաև բազմաթիվ աստիճաններ է նվաճել՝ մասնակցելով բոդիբիլդինգի մրցույթներին։ Թուրքիայի բոդիբիլդինգի առաջնությունում նա 1-ինն էր, իսկ Եվրոպայի առաջնությունում՝ 3-րդը։1983 թվականին եկած Եվրոպայի առաջնությունում նա չվերադարձավ և ապաստան խնդրեց Ֆրանսիայում։Նուպար Օզանյան’ը երբեք իր ուժը չի օգտագործել իր ամուր կառուցվածքով և պարտադրող կեցվածքով մարդկանց ճնշելու համար։ Այսինքն՝ նա ունի «մրջյուն անգամ չտրորելու» անհատականություն։
Նուպար Օզանյան’ը, չնայած իր մեծ տարիքին, գնաց Ռոժավա՝ որպես որակավորված «պատերազմի վարպետ» Գարեից, որտեղ թուրքական պետությունը պարտություն կրեց։ Նա հանդիպել է հայ ժողովրդի հետ, ում կարոտել է ամենաշատը, զբաղվել նրա խնդիրներով, մասնակցել ԴԱԻՇ-ի – IŞİD -ավազակախմբերից նրա պաշտպանությանը։Ոչ միայն հայ ժողովրդի համար, այլ նաև քուրդ-արաբ մյուս ժողովուրդների հետ նա մասնակցել է ինքնապաշտպանության և անմոռանալի դասեր տվել ԴԱԻՇ-ի – IŞİD -ավազակախմբերին։ Ռաքքայի ազատագրման «Սիլուկ» գործողության մեջ նա շահեց բոլորի հիացմունքը, առանց բացառության, ընկերների հետ պատերազմական ամենածանր պայմաններում, ապահով դուրս գալով հակամարտություններից։
Այսօրվա պայմաններում իսկական հեղափոխականներին բախվում են իմպերիալիստների կողմից անգամ «մեկ թիզ հողում» «ձերբակալելու» «ահաբեկչին» մեղադրանքները։Թեև Նուպար Օզանյան’ը, չնայած իր մեծ տարիքին, դիմել է Ֆրանսիա, որտեղ որոշակի օրդինատուրա ուներ, բուժվելու ի հայտ եկած առողջական խնդիրների դեպքում, ֆրանսիական հետախուզության DST-ի կողմից մերժվել է «ահաբեկիչ» հիմքով . Եթե նա բուժվեր, գուցե այսօր էլ ապրեր մեր մեջ։
2017 թվականի օգոստոսի 14-ին նրան կորցրինք Ֆիզիկապես մահացած Նուպար Օզանյան’ի զենքն այսօր ապահով ձեռքերում է և պայքարը շարունակվում է…
Ոչ ոք չ’պետք է կասկածի…
Հայ պարտիզաններ
14 Oգոստոս 2022
