Ekonomik olarak dibe vuran bir yönetim sisteminin çok yanlı çürümüşlüğü her geçen gün su yüzüne çıkmaktadır. Tıkanan devlet sistemi, mevcut iktidarın ayakta kalma adına sınır tanımayan pervasızlığı, çürümüş, suskun, kaderci ve şükür eden bir toplum yaratılma isteği, hırsızlığın, adaletsizliğin meşrulaştırıldığı ve kanıksandığı bir atmosfer içinde yaşatılmaya çalışılan korku imparatorluğu…
Bu imparatorluk (Faşist devlet ve iktidar) yakılan, sürgün edilen ve katledilen kadim halklar üzerinden inşa edilmiştir. Zulmü, adaletsizliği, hukuksuzluğu da geleneği kadar eski ve vazgeçilmezdir. Bu anlamıyla iktidarlar değişse bile saltanat ve zulüm gelenekleri (Yönetim şekli) değişmemiştir.
Bu devlet geleneği ile hesaplaşma yapılamadığından “kendi aydını” dahil sistemin kıyısında dolaşmakla sınırlı kalmıştır. Ve sonuçta devlet geleneği ve zulmü baki kalmış halka ise baki kalan ile idare et seçimi bırakılmış. Bu sahte politikalara karşı koyanların ise sonu ölüm ve hapishane olmuştur.
Hapishanelerin en önemli ayağını siyasi ve Kürt özgürlük hareketi tutsakları oluşturmaktadır. Kokuşmuş devlet iktidarına karşı yaşanabilir ve özgür bir ülke mücadelesi çok ağır bedeller vererek ilerlemiştir. Bu anlamıyla devletin ve mevcut iktidarın yaklaşımı da buna paralel intikama dönüşmüştür.
Tutsak edilen siyasilerin üzerine daha planlı ve boyutlu saldırıları olmuştur. Teslim alma ve kimliksizleştirme en önemli iki hedef olmuştur. Bu anlamıyla Türkiye ve T. Kürdistanı hapishanelerinde en aşağılık işkence yöntemleri kullanılmıştır.12 Eylül ve Diyarbakır vahşet dönemi en yakın zaman dilimidir.
Devamla 96 Eskişehir tabutluğuna geçiş süreci ve uygulamaları,24 Eylül 1996 Diyarbakır E Tipi kapalı hapishanesinde 11 PKK’li tutsağın demir çubuklarla katledilmesi. 1999 Ankara Ulucanlar hapishanesi on siyasi tutsağın aynı yöntemler ile katliamı. Binlerce hak ihlali ve bunun karşısında büyük bedeller ödenerek yaratılan direniş ve teslim olmama geleneğidir.
2000 F Tipi süreci ile beraber tutsakların hücrelere konmasının ardından yaşanılan hak gaspları ayyuka çıkmıştır. Toplum ile olan bağların koparılması ve dışarıdaki devlet saldırısı ile gerileyen toplumsal muhalefetin ağır faturası tutsaklara çıkarılmaya devam etmiştir. Kısacası yükselecek olan toplumsal öfkeye korku atmosferi yaratmak ve tarihsel intikam alınmak İstenmektedir.
Son günlerde Silivri 5 No’lu L Tipi kapalı hapishanesinde yaşanılan ve iki tutsağın katledilmesi ile gündeme gelen vahşet. Bu sıradan bir hak ihlali olarak algılanamaz. Bu sadece Silivri hapishanesi yönetim ile açıklanamaz. Bu vahşet politikası katledilen ve intihara sürüklenen tutsakların yaşadıkları bilinçli şekilde kamuoyuna servis edilmiştir. Hapishane idaresine yönelik hiçbir hukuki prosedürün uygulanmaması bunun açık kanıtıdır. Devletin açık mesajı olarak okunmalıdır.
Silivri hapishanesinde yaşanılan bu konsept diğer hapishanelere yayılacaktır. Bugüne kadar teslim alamadığı siyasi tutsakları bu şekli ile sindirme planlanıyor. Hasta tutsakların bırakılmadan cenazelerinin çıkarılması bu planın bir parçasıdır. Bir yıl içinde onlarca tutsağın intihar etmesi ya da teşebbüs etmesi tesadüfü değildir. Bu da gösteriyor ki önümüzdeki süreç toplumsal mücadele boyutlanacaktır. Tüm bu saldırılara karşı yeniden güçlü bir birliktelik oluşturulmalıdır. Avrupa’ da Türkiye ve T. Kürdistan hapishaneler için acil örgütlenme birliktelikleri kurulmalıdır. Merkezi bir koordinasyon şart.
Hukuki ve toplumsal ayakları oluşturulmalıdır. En geniş toplumsal çevre bir araya getirilmelidir. Ve bu saldırı konsepti teşhir edilmelidir. Siyasi tutsakların dışında yine binlerce tutuklunun ortak sorunları ile bütünleştirilmelidir. Takvimsel bir plan çıkarılmalıdır. Bu geniş konseptli saldırıya cevap olabilecek toplumsal zemin vardır. Bu zemini iradi olarak yön vermek önemlidir.
Siyasi tutsaklara ses olalım. Çünkü yarın bir başka siyasi tutsak biz olabiliriz…
