Herkesin kendisine göre bir devrimcilik anlayışı vardır. Bizim için kendimize göre değil, MLM biliminin öğretisine göredir devrimciliğimiz. Yani ateşin etrafında dönenlerden değil, bizzat ateşin içinde olup; Anka kuşu gibi küllerinden yeniden doğanlardanız.
Ustamız, komutanımız, yoldaşımız Nubar Ozanyan gibi. O da Manuel Demir ve Armenak Bakır’ın küllerinden doğmuştu nice yoldaşı gibi. “Ermeni Örgütü” dedikleri TKP-ML TİKKO’da soykırıma uğramış bir ulusun devrimcileri olarak yerlerini almışlardı. Orhan yoldaş Demir ve Bakır’ın ardıllarındandı. Ermeni olduğunu kimseye söylemezdi; ama anlaşılırdı. Çünkü ne zaman Ermeni Soykırımı tartışılsa içinde hala kanamakta olan bir yaranın olduğu hissedilirdi.
Ermeni ulusunun birçok özelliğini onda görmek mümkündü. Tabi bu özellikler komünizm ile de birleşince… O kimin ne yaptığıyla ilgilenmezdi. Örgütünün ona öğrettiği devrimcilik yolunda ilerlerdi. Olabildiğince sade ve mütevazıydı. Karşılık beklemeden devrim için çalışırdı. Çünkü bilirdi; “Hakiki iyilik, kötülüğe karşı konumlanmaz, onu aşar ve siler.”
Tanıştığı herkeste muhakkak ki bir iz bırakmıştır. Bu sebeple onun ölümsüzleşmesi tanıştığı herkeste de bir eksiklik yaratmıştır. Bu eksiklik bir insanın yaşama veda etmesi gibi basit bir algı değildir. Olmayanı olduran, ulaşılamayanı ulaştıran kişiliği ile devrime daha fazla katkısının olabileceği inancından ötürüdür. Gerçekçi olursak Nubar yoldaş yirmi yıl sonra da ölümsüzleşseydi bizler için yine erken olacaktı. Manuel Demir, Armenak Bakır, Hayrabet Honca ve bütün yoldaşları gibi Nubar yoldaş da hem yeryüzünde hem de gökyüzünde dünya devrim tarihinde unutulmayacak ölümsüzlerimiz olarak hep devrimci yaşamımızda var olacaktır. (Aşkın Koçgiri)
