Seni severim abim
Hiç gitme isterim
Aklımdan geçersin
Hüzün dolar gözlerim…
Severim seni
Kaçırma kahverengi gözlerini
Tutunamam hayata
Hissettirmesen sevgini…
Ali abi (Ali Rıza Kubilay) emektardı, sevgi doluydu, yardımseverdi, umut doluydu, devrimciydi, politikti… Atina’da politik mülteci olarak kalan ya da buradan geçen herkese Ali abi bir şekilde dokunmuş, el atmış, yardım etmiştir. Evini, olanaklarını hesapsız kitapsız herkese açmış, sunmuştur. Kiminin dert ortağı, kiminin yol göstericisi, kiminin kafasını sokacağı barınak, kiminin dostuydu Ali abi. Sevmeyeni yoktu Ali abinin. O iyi bir eş, iyi bir babaydı aynı zamanda. Başı dara düşenin sığınağıydı.
55 yıllık yaşamında biriktirdiği yegane şey bir sevenler ordusu oldu. Kısa süre tanıdık belki Ali abiyi ama bu kısa sürede ne kadar değerli, ne kadar yüce gönüllü bir insan olduğunu anlamamıza yetti. Devrimcilik ruhunda ve benliğindeydi Ali abinin. Uzun süredir devam eden kalp rahatsızlığına tıp bilimini de şaşırtarak direniyordu. Yaşamayı seviyordu. Rahatsızlığının en sorunlu döneminde bile bedenine inat yardıma koşmaktan geri durmuyordu. 29 Ağustos’ta hastalığına teslim oldu. Aramızdan gitti. Seni tanıdığımız için çok mutlu olduk Ali abi. Ama gözlerimizde hüzün, yüreğimizde acı bıraktın. Cerenimizi yeni kaybetmişken ve acısı tazeyken birde senin acını yaşamaya mahkum kaldık. Uğurlar olsun Ali abi. Arkanda emekle yoğrulmuş, bedeller ödemiş ama eğilmemiş, bozulmamış bir yaşam bıraktın.
Eşinin, çocuğunun, ailenin ve tüm sevenlerinin başı sağ olsun. Unutulmayacaksın Ali Abi…
Yunanistan ATİK Komitesi
2 Eylül 2015
