Genel manada devrimci kitle çalışmaları, ezilenlerin farklı kesimlerinin somut talepleri üzerinde yürütülür. Örneğin işsizlik, yoksulluk, hayat pahalılığı tüm işçi ve emekçilerin ortak sorunudur. Egemen ulus, ezilen ulus veya azınlık milliyetlerden işçi ve emekçiler bu konuda aynı ortak kaderi paylaşmakta. Dolayısıyla propaganda, ajitasyon faaliyetlerimizde ortak bir dil kullanmak, yaşananların nedenlerine ve çözüm yöntemlerine dair aynı anlayışla hareket etmek mümkündür.
Ama talepler farklılaşınca, eylemler daha bir somutluk ve özgünlük kazandıkça, propaganda ve ajitasyon faaliyetlerimiz de buna göre özgünlük kazanmak zorunda. Bu özgün yaklaşımlarla ancak kendiliğinden gelişen hareketlere doğru bir temelde müdahale edilebilir.
Bu özgün yaklaşımlarla işçi ve emekçilerin hoşnutsuzluğu pratik bir eyleme dönüştürülebilir. Tüm bu veriler bize devrimci çalışmada kitlelerle ilişkinin ancak onların somut taleplerini gündeme alan pratik yaklaşımlarla mümkün olabileceğini gösteriyor. Kitlelerin taleplerini dikkate almayan ve kendi subjektif istemlerini kitlelere dayatan herhangi bir faaliyetin somut sonuç üretmesi düşünülemez.
Devrimci müdahale, bilinçli bir müdahaledir. İşçi ve emekçiler cephesinde yaşanan her sorunun neden ve niçinlerine yanıt veren bilimsel bir düşünüş ve hareket tarzını içerir. Bu temelde müdahaleler sistemli bir rotaya girdikçe, kitlelerin bilinç düzeyindeki gerilikler de adım adım aşılır. İşte o zaman işçiler, ekonomik taleplerine siyasal talepler de ekler. Giderek ezilenlerin tüm sorunlarına karşı duyarlılıkları da artar. Asgari düzeyde sınıf bilincine ulaşan her işçi, bu coğrafyada her gün işlenen kadın cinayetlerine karşı sesini yükseltir. Kürt ulusunun ulusal demokratik taleplerine karşı kayıtsız kalmaz. Her gün egemen ulus işçi ve emekçilerini ırkçı ve şoven propagandayla zehirleyen Türk egemen sınıflarının faşist sözcülerine karşı bulunduğu her yerde mücadele eder.
Eğer bugün ırkçı ve faşist partiler hem dünyada hem de yaşadığımız coğrafyada kitlelerde küçümsenmeyecek bir destek görüyorlarsa bu, dünyada esen gericilik dalgasının dönemsel olarak geniş yığınların düşünüş ve hareket tarzında yaratmış olduğu yıkımı-karanlık tabloyu bize gösteriyor. Bu göstergeler aynı zamanda devrimci hareket, devrimci müdahale konusunda var olan zayıflıklara da işaret ediyor.
Nesnel koşullar an itibariyle bu zayıflıkların aşılması yönünde küçümsenmeyecek derecede imkanlar sunmakta. Mesele sunulan bu imkanlardan bilinçli bir tarzda yararlanmayı başarabilmektir. Başta işçi ve emekçiler olmak üzere tüm ezilenleri somut talepleri doğrultusunda siyasal iktidar mücadelesine yöneltmektir. Ezilenlerin farklı toplumsal kesimleri tüm sorunların kaynağının emperyalizm ve suç ortakları olduğu gerçeğini kavradığı oranda birleşik bir mücadele hattı da o denli güç kazanır. Dolayısıyla güncel bağlamda direniş mevzilerine var olan destekleri artırmak, bu mevziler arasındaki dayanışmayı büyütmek önemli bir görev olarak karşımızda durmaktadır. Bilinçli ve iradi bir çabayla yürütülecek bu yönlü faaliyetler süreç içinde somut kazanımlar üretir.
Bu görevlerin başarısı için proleter hareketin her öznesi ezilenlerin farklı kesimlerinin somut talepleri ve çözümü konusunda asgari düzeyde bir bilgi birikimine sahip olması gerekir. Yürütülen propaganda ve ajitasyon faaliyetlerinin daha bir somutluk kazanarak ikna edici olması için bu gerekli ve zorunludur.
Çalışma tarzı, örgütlenme vb. kilit konularda atacağımız her adım somut duruma göre şekillenmek zorundadır. An itibariyle sınıf düşmanlarımızın devrimci ve komünist güçlere karşı yürüttüğü çok yönlü ve kapsamlı saldırıları hesaba kattığımızda, kitleden kopuk, derme-çatma örgütlülüklerle bırakalım mücadeleye ivme kazandırmayı, var olanı korumak dahi zorlaşır. Sınıf mücadelesi içindeki yerimiz silikleşir. Onun için devrimci kitle çalışması perspektifiyle örgütlemede derinleşmek, iç disiplini güçlendirmek ve illegal çalışmada yaratıcı yöntemler geliştirmek gerekmektedir. Bu pratik duruşu, var olan nesnel koşullara uygun bir duruş olarak da tarif edebiliriz.
