Antakya’da halk bir yandan yıkımın yaralarını sararken bir yandan da yakınlarının, sevdiklerinin yasını tutuyor. Büyük yıkımla karşı karşıya kalan halk enkaz altındaki yakınlarına ulaşmak için günlerce enkaz önünde beklerken yakınlarının cenazelerini de günler sonra alabildi.
Yakınlarının cenazelerine dahi ulaşmaları bir “teselli” olmuştu. Çünkü bir yanda yakınları da enkaz altında olan ya da yakınları uzakta olan yüzlerce cenaze kimsesizler mezarlığına numaralandırılarak toplu gömüldü. Cenazelerini teslim alabilen insanların “şanslı” sayılabildiği bir coğrafyada, yakınlarını kaybeden halk bir yandan yıkımın yarattığı yoksunlukla mücadele ederken, bir yandan da birbirlerini teselli ediyor.
Aileler yakınlarını anıyor
6 Şubat depremlerinin 40. gününde aileler yaşamlarını yitirenler için mezar ziyaretleri yapıp mezar başında bahur* yakarak yakınlarını anıyor. Defne’nin Tavla köyünde depremde yaşamını yitirenler için mahalle halkı, depremin 40. gününde mezar başında dini vecibeler için bir araya geldi. Mezar başında bahur yakan kadınlar, gözyaşları içinde birbirlerine sarılarak birbirlerinin acılarına ‘teselli’ olmaya çalıştı.
*Tütsü
