“Sen ki nice ozanları, çağımızın Spartaküslerini doğurmuşsun faşist cellatların karşısına,
Toprağına akan, zalimin döktüğü kanda Partizanlar yeşermiş 43 yıl her baharda..
Dersim; hangi dağın izin vermedi koynunda iz süren kızıl meşaleye,
boyun eğer mi sandın Kaypakkaya’nın ardılları kahpe kurşunlara?
Son nefeslerinde dahi parti sloganları Mercanlar’da yankılanırken.
Bilinmez tandır vakit, Hozat her zamanki gibi sert, amansız, başı dik, yamacında Özgüçüm saklı.
Yurdal’ım beşlerle yan yana bağırıyorlar hep bir ağızdan “Bize ölüm yok, bizim savaş naralarımız var”
Cengizim sesinde öfke saklım
Mersin’de, sılasında, hasretinde, yıllardır ayrı düştüğü baba ocağında duyuyor musunuz arkadaşlar
Cengiz yoldaşın toprak altından isyan sesini
Gerillalar ölmez, yaşasın halk savaşı “
(Bir ÖG okuru)
