İşçiler, emekçiler, tüm ezilenler sömürü ve zulüm dünyasından kurtulma mücadelesi verdikçe, sınıf bilinçli proleterler için “örgüt ve önderlik” sorunu birçok yönüyle ve özelliğiyle gündem ve ihtiyaç konusu olmaya devam edecektir. Önderlik hakkındaki çok yönlü bilgi ve birikimleri, değişik tecrübe ve deneyimleri artırma, eksikliği aşıp giderme, hızla gelişme ihtiyacı ve görevi her zaman gündem olmaya devam edecektir. Herhangi bir sınıf hareketi kendi devrimci önderliğini yaratamadıkça düşman saldırıları karşısında dayanıklılığını artıramaz, mücadelesini güvence altına alıp özgürlük yolunu genişletemez.
Bugün sınıf savaşımı içinde gelişim adımlarının yönü ve niteliği hangi düzeyde olursa olsun sağlam bir parti ve onun güven veren saygın önderliğini yaratma ihtiyacı ve görevi her zaman sınıf bilinçli işçilerin önünde duracaktır. Sömürü ve zulüm son bulmadıkça, eşit-özgür bir dünya yaratma ihtiyacı ve istemi devam ettikçe kitlesel-savaşçı bir parti yaratma ve onun önderliğini sağlamlaştırma görevi asla bitmeyecek ve tamamlanmayacaktır.
Devrimci bir örgüt sürekli bir şekilde kendisini hatalarından arındırıp yenileyerek, sürecin gelişim ihtiyaçlarına uygun bir şekilde güncelleyerek, adımlarını güçlendirip, sağlamlaştırmalıdır. Bundandır ki sınıf savaşımının her farklı süreç ve dönemlerinde farklı düzey ve boyutlarda “örgüt ve önderlik” yaratma sorunu ve konusu dikkat ve ilgi alanımızın merkezinde olmaya devam edecektir.
Sorgulama-araştırma-öğrenme-analiz yapma-dersler çıkarıp yeniden öğrenme-yeniden değişme-yenilenme-güncellenme ihtiyacı ve çabası durmadan devam edecektir. Sınıf savaşımının gelişimi ve hızı “örgüt ve önderlik” sorunlarına sıklıkla dönme yeniden bu soruna eğilme daha fazla öğrenme ve daha güçlü pratiği örgütleme ihtiyacını ortaya çıkaracaktır.
Her defasında elde edilen bilgi, kazanılan birikim yeni sürecin örgütlenme ihtiyacına yetmeyecektir. Her defasında daha fazla bilgi-tecrübe ve devrimci pratik önümüzde görev olarak duracaktır. Halk ve yoldaşlar tarafından otoritesi ve saygınlığı kabul görmüş önderlik yaratma ihtiyacı yaşanmaya devam edecektir. Ve her zaman hareketin içindeki küçük burjuva bürokrat önderlik anlayışını deşifre edip açığa çıkarma ona karşı bilinçli-örgütlü-kolektif tarzda mücadele etme ihtiyacı yaşanacaktır.
“Mücadele sertleştikçe, subjektivist ve bürokrat önderlik yöntemlerini tamamen yok etmek için komünistlerin önderliklerini geniş kitlelerin talepleriyle daha sıkı kaynaştırmalarına ve genel çağrıları özel rehberlikle daha sıkı birleştirmelerine daha fazla ihtiyaç duyulacaktır. Partimizde ki bütün yönetici yoldaşlar subjektivist, bürokratik önderlik yöntemlerine karşı her zaman bilimsel, Marksist önderlik yöntemlerini kullanarak subjektivist, bürokrat önderlik yöntemlerinin üstesinden gelmelidir.” (Mao, Seçme Eserler, cilt 3, s. 134)
Sınıf savaşımında iki farklı önderlik tarzı vardır. Birincisi proletaryanın devrimci önderlik tarzıdır. İkincisi küçük burjuvazinin bürokrat önderlik tarzıdır. Birinci tarz, işçileri-köylüleri-gerilla savaşını-partiyi ve yoldaşları örgütler. İkinci tarz ise örgütü dağıtır, halkı devrimden soğutur yoldaşları ise küstürür sonunda kaçırtır.
Birincisi materyalist bilgi teorisinden-analitik (diyalektik)düşünme tarzından beslenir ikincisi felsefi idealizmden (subjektivizmden) metafizik düşünme (tek yanlılık) tarzından beslenir.
Birincisi bilgi-birikim-devrime bağlılık, halka hizmet anlayışı temelinde önderlik yapar. Sayısız bedel ödeme risk alma pratikleri içinde yeteneği ve çok yönlülüğüyle elde edilen saygınlığa dayalı önderlik tarzıdır. İkincisi ise sadece yetkilere dayanarak bulunduğu yönetici konuma yaslanarak yöneticilik yapma tarzıdır.
Birincisi devrime-özgürlüğe-gelişime hareketin yüzünü çevirir diğeri ise hareketin yönünü gerilemeye çürüme ve bozulmaya çevirtir. Birincisi devrimcidir, gerçekçidir. Diğeri ise reformist, hayalcidir.
Birincisi eleştiriyi hava ve su gibi ihtiyaç duyar. Eleştirileri devrimci bir anlayış ve olgunlukla karşılar, düzelme ve değişmeye gider. İkincisi ise eleştiriden duyduğu rahatsızlık kadar hiçbir şeyden rahatsızlık duymaz. Kendisini eleştiren yoldaşlara öfke duyar ve kin besler.
Birincisi halka devrime yoldaşlara hizmeti esas alır. İkincisi halkın yoldaşların kendisine hizmet etmesini esas alır ve bu beklenti içinde olur. Ve her pratiğinde bu beklentiye ve isteme uygun bir yaşam sürdürür.
Birincisi sınıf savaşımına ait her türlü bilgiyi elde etmek için profesyonelce çalışır. Yaşamını devrimci bilginin elde edilmesi için mücadeleye adar. Savaşın-halkın-komitelerin-yoldaşların içinde olur. Gerçekliğe ait her türlü sorun ve gelişme hakkında dolaysız bilgi elde etmeye çalışır. Disiplinli, yoğun ve dikkatli bir çalışma tükenmez bir çaba içinde olur.
İkincisi ise oturduğu ve durduğu yerden bilgiler elde etmek ister. Savaşın içine girmez. Halkın içinde değildir, taleplerini, acılarını bilmez. Yoldaşların sorun ve sıkıntılarından bihaberdir. Çünkü “içinde-yakınında“ değildir.
Birincisi halka yoldaşlara karşı devrimci bakış açıyla yaklaşır. Onları devrimin özneleri-yapıcıları ve dava arkadaşları olarak görür. Onlarla eşit-özgür, geliştiren-gelişen, özgürleştiren-özgürleşen tarzda yaklaşır. Yoldaşlarını devrim davasının yol arkadaşları olarak halkı ise devrimi gerçekleştirecek olan büyük enerji olarak görür. Ve bu bakış açısına uygun olarak saygılı-ölçülü-alçakgönüllü tarzda onları devrime hazırlama görev bilinciyle yaklaşır. Onların politik seviyesini ileri seviyeye çıkarmak için ikna edici-eğitici-inandırıcı bir tarzda sabırla çalışır. Yaşamını ve zamanını bu mücadeleye adar. Düşlerini ve geleceğini devrimin zorlu görevlerini gerçekleştirmek için kurar ve hazırlar.
İkincisi ise halka ve yoldaşlara nesne gözüyle bakar. Yetkili olmanın penceresinden onlara yaklaşır. Halk ve yoldaşları eğitimsiz-cahil-kültürüz- geri-hata ve zaafları olan “sürü” olarak görür. Tıpkı bir efendi gibi halka ve yoldaşlarına bakar ve bu bakış açısına uygun olarak onlara yaklaşır. Yoldaşları söyleneni-emredileni yapmak zorunda olan memurlar olarak görür.
Birincisi samimiyeti ve dürüstlüğüyle çalışır. Örnek militan-model bir kişilik olarak mücadele yürütür. İkincisi ise gittiği yerde canlı-devrimci yoldaşlara saldırmayı-saygınlığını düşürmeyi-onu itibarsızlaştırmak için çalışır. Kendi etrafında dalkavuk bir ekip yaratır.
Birincisi komiteyi kolektif tarzda çalıştıran işlevli hale getirendir. Komite üyeleriyle birlikte mücadele içinde devrimci görevleri birlikte yerine getirendir. İkincisi ise komiteyle-kolektif tarzda değil tek tek bireylerle ayak üstü görüşmelerle iş yapar.
Birincisinin faaliyet yürüttüğü alanda canlılık-yoldaşlık-samimiyet içtenlik ve dürüstlük vardır. Gelişme ve ilerleme vardır. Saygınlığa dayalı önerlik yapar. Daha fazla tecrübeye, daha fazla yeteneğe, daha çok yönlülüğe sahip olarak önderlik yapmaya çalışır. Çünkü o çok iyi bilir ki bunlar olmadan önderlik yapılamaz. Bundandır ki bunları elde etmek için yaşamını-zamanını devrime-halka-partiye adar.
(Bir Partizan)
