Maraş’ta 120 kişinin yaşamını yitirdiği katliamın 39. yıl dönümü yaklaşırken devletin katliama yönelik tutumunda herhangi bir değişikliğin olmadığı bir kez daha ortaya çıktı.
Halkların Demokratik Partisi (HDP) Antep Milletvekili Mahmut Toğrul’un ilk imzasıyla Maraş, Sivas ve Gazi katliamları hatırlatılarak, benzeri provokasyonların önüne geçilmesi amacıyla Meclis bünyesinde bir araştırma komisyonunun kurulması talebiyle önerge verdi. Ancak Toğrul’un önergesinde geçen ‘katliam’ ifadesi gerekçe gösterilerek, tam da Maraş katliamının yıl dönümünde önerge iade edildi.
Maraş katliamını bir avuç aşırının veya derin devletin emrindeki kontrgerillanın gerçekleştirdiği bir icraat olarak lanse etmeyi tercih eden devlet gerçek tutumunu başka bir vesileyle yeniden su yüzüne çıkardı.
Mezopotamya Haber Ajansı’nda yer alan habere göre; Meclis Başkanı İsmail Kahraman tarafından önergenin iade nedeni ise şöyle gerekçelendirildi: “İlgili önergenizin takdim kısmının birinci ve ikinci cümleleri; gerekçe kısmındaki ilk paragrafın ikinci cümlesi, ikinci paragrafın ilk cümlesi, üçüncü paragrafın dördüncü cümlesi TBMM İçtüzüğü’nün 67. maddesi kapsamında görüldüğünden ilgili önergeniz ekte iade edilmiştir.”
“Kaba ve Yaralayıcı Sözler”
Anlaşılan Meclis başkanı resmi düzeyde devletin sorumluluğu sahiplenmediği şiddet olaylarında bile 120 kişinin yaşamını yitirmesini katliam olarak görmüyor. Bu tutum, öldürülenlerin siyasi kimliği, inançsal duruşu ve devlet karşısındaki tavrı ile alakalı değilse nedir? Tıpkı Ankara’da 10 Ekim 2015’te DAİŞ tarafından gerçekleştirilen katliamda katledilen 100’ü aşkın insan için kullanılan ötekileştirici, suçlayıcı dilde olduğu gibi. Hatta katliamla ilgili basın toplantısında devlet yetkililerinin neşeli tavırları, sorulara gülerek verdikleri lakayt yanıtlar da olduğu gibi..
Devlet açık ki yaşamını yitiren, Kürt, Alevi, sosyalist veya devrimci ise resmi tutumunu açıkça dile getirmekten çekinmiyor. Zira söz konusu kesimler devletin geleneksel düşmanları arasında en başta gelenleri oluşturuyor. Soru önergesine konu olan Maraş, Sivas ve Gazi katliamlarında devletin doğrudan parmağı olduğunu gösteren sayısız veriyle birlikte düşünüldüğünde bu tutum şaşırtıcı da olmaz. Devlet, düşmanlarından kurtulmak için birtakım tertipler organize etmiştir nihayetinde!
Ondan yaptığı icraata katliam demesi de beklenemez değil mi?
Kahraman’ın iade nedeni olarak gösterdiği bu gerekçeye dayandırılan önergenin ilgili cümleleri ise şöyle: “Türkiye nüfusunun önemli bir bölümünü oluşturan Aleviler, Cumhuriyet tarihi boyunca katliam ve baskılarla karşı karşıya kaldı. Sivas ve Maraş, Çorum, Gazi ve Malatya katliamları, Türkiye tarihinin utanç verici katliamları olmaya devam etmektedir.”
Önergenin iade edilmesine gerekçe gösterilen TBMM İç tüzüğü’nün 67. Maddesini yazmadan da geçmeyelim:
“Genel Kurulda kaba ve yaralayıcı sözler söyleyen kimseyi Başkan derhal, temiz bir dille konuşmaya, buna rağmen temiz bir dil kullanmamakta ısrar ederse kürsüden ayrılmaya davet eder. Başkan, gerekli görürse, o kimseyi o birleşimde salondan çıkartabilir. Başkanlığa gelen yazı ve önergelerde kaba ve yaralayıcı sözler varsa, Başkan, gereken düzeltmelerin yapılması için, o yazı veya önergeyi sahibine geri verir.”
Cihan devleti örneğin Maraş’ta 120 insanın vahşi bir şekilde katledilmesinden değil kürsüde kullanılan kaba ve yaralayıcı sözden rahatsız oluyor.
Ne kadarda naifler değil mi? İşte böyle, kibarlıktan kırılan, temizliğe son derece önem veren bir devletin kanunları ile yönetiliyoruz! Katillerin peşine düşmese, bulduklarını asla yargılamasa, katliam davalarını teker teker zamanaşımına uğratıp dursa da yine de temiz bir dil konusundaki fevkalade hassasiyetten ne kadar gurur duysak azdır!
İnsan daha ne ister ki?
Bu rahatsızlığın nedeni, bu sözlerin tamda devletin işlediği suçlara dokunması, suçüstü yapması veya kral çıplak demesi olmasın?
Ama biz yine de böylesi fikirleri kafamızdan çarçabuk def edelim, terbiyeyi elden bırakmayalım ve nazik olalım!
Maazallah yoksa kabalaştıklarında neler yaptıklarını gösteriverirler bize!!!
(Bir Özgür Gelecek Okuru)
