Geçtiğimiz günlerde, Erdoğan’ın bir “kadın derneği”nin yeni hizmet binasının açılış töreninde yaptığı konuşmada, “Anneliği reddeden, evini çekip çevirmekten vazgeçen bir kadın, iş dünyasında istediği kadar başarılı olsun eksiktir, yarımdır” demesi, çalışan kadının kadınlığını inkar ettiğini söylemesiyle birlikte, AKP’nin kadınları hedef alan konuşmalarına bir yenisi daha eklenmiş oldu. Çeteleye bir çarpı daha attık. Peki Erdoğan, kadınlar üzerinde böylesine sözler sarf etme hakkını kendinde nasıl buluyor, bir bakalım.
Öncelikle bunu, Erdoğan’ın basit bir gündem değiştirme hamlesi olarak algılayamayız. Bunun AKP’nin hedefindeki toplum düzeninin “ana” basamakları olduğunu ve bu “ana” basamaklardan bir tanesinin de kadınlardan oluştuğunu görmemiz gerekiyor.
Bunu şöyle açıklayabiliriz: ilk olarak, AKP’nin hedeflediği muhafazakar toplum modelinin temel görüngüsünü kadının toplumdaki yeri belirliyor. Bu rolün, kölelikten özne olmaya kadar yelpazenin neresinde olduğu, toplumun ne oranda muhafazakarlaştığını gösteriyor bize. Haliyle bu yolda, nüfus planlamalarından, kürtaja, sezaryenle doğumdan çalışan kadına kadar birçok mesele, cumhurbaşkanının keyfekeder konuşmalarına muhteva oluyor ve daha da vahimi bir devlet politikası haline geliyor.
Erdoğan’ın kadın meselelerine dair eğiliminin bir diğer sebebi ise, son dönemde artış gösteren özsavunma pratiklerinden kaynaklanan tedirginliğidir. Nevin’le başlayan bu sürece baktığımızda, “hep erkekler mi öldürecek” sözünü çok sık duymaya başladık. Kendine tecavüz eden erkeği öldüren, öz’ünü savunan kadınlar arttıkça, devlet de erkeğin kimliğine sarılarak kadına biçim verme çabasını artırdı. Devletin elbette bu konuda bir politika geliştirmesi gerekecekti. Bunun bir karşılığı kadına rol biçmek iken, diğeri de ona ceza biçmek oldu. Çilem’e verilen 15 yıl hapis cezası da bunu gösterdi. Sonuç olarak AKP kadınlara gün geçtikçe daha fazla saldırırken, buna karşı kadın direnişinin zirvesi olarak öz savunma pratikleri kadınları ‘tamam’lıyor.
