Bernard D’Mello, EPW’de editör danışmanı ve “Bitmemiş Tarih: Naxalbari’den Sonra Hindistan” (2018) kitabının yazarıdır. Bernard D’Mello, eski meslektaşı “Urban Naxal” (Şehir Naxal’ı) Gautam Navlakha hakkında yazıyor.
Parti liderliğindeki Bharatiya Janata hükümeti ve Hindutvavadi “milliyetçi” hareketin kültürel ortodoksluğa yönelik şeytani hareketi hiçbir sınır tanımıyor. Endişe verici olan şey, birincisi, Hindistan devletinin “gerekli” düşmanlarını devlet terörü kullanımıyla kontrol etmesinin yanı sıra “kentsel Naxals” kategorisinin sürdürücüleri (Haziran ve Ağustos 2018) ikincisinin eylemlerine verdiği destek ve suç ortaklığıdır. Aksine rutin olarak Müslümanlar, ezilen ulus militanları ve “Maoistler” hedef alındılar. Hükümetin kategorizasyonunda, en azından şimdiye kadar “kentsel Naxals”, Hindistan Komünist Partisi’nin (CPI) (Maoist) “aktif üyeleri” olarak kabul edilen avukatlar, hak eylemcileri, şairler, yazarlar, gazeteciler ve profesörlerdir. Ağustos ayında tutuklanan beş kişi, diğer ceza kanunları arasında, Yasadışı Faaliyetler (Önleme) Yasası’nın bölümleri altında suçlanmaktadır. “Kentsel Naxals” ve diğerlerinin konut/ofis binalarına hükümet tarafından baskın yapılarak sindirilmek ve taciz etmek istendi. Tutuklananlara çamur atmak için ve kişiliksizleştirmek için onlara yönelik suçlamalar bütün televizyonlarda yayınlandı. Bazı ‘suçlular’, ‘Desh Drohis’ yani ulusun düşmanı, ‘ulusun görünmez düşmanları’, ‘Hindistan Demokrasisi için tehlikeli’, ‘Maoistlere yardım ve yataklık ettikleri’ propagandası yapılarak tutulanlara çamur atıldı. “Ulusun görünmez düşmanları” ve “Hint demokrasisi için tehlikeli” sayılanlar arasında Ekonomik ve Siyasi Haftalık (EPW) seçkin gazeteci Gautam Navlakha da vardı. Navlakha, 1980’lerin başında EPW’ye katıldı. Rajani Desai, M S Prabhakara ve Krishna Raj ile birlikte çalıştığım Hintli gazetecilerin en iyileri arasında yer almaktadır. Daha sonra, 1980’lerde, ikametgahını Delhi’ye kaydırdığında, EPW için çalışmaya devam etti ve editör danışmanı olarak atandı. Ocak 2011’e kadar, o zamana kadar editör C Rammanohar Reddy’den resmi derneklerini rahatlatmasını istediği için, Demokratik Haklar için Halklar Birliği ile demokratik bir haklar eylemcisi olarak daha fazla zaman ayırmak istediği için bu alanda devam etti. Ancak EPW için yazmaya devam etti. Navlakha’nın 1990’ların başından itibaren yazdığı yazılarda, Aymuhaş’ın Sivil Toplumun Koalisyon, Koalisyonu ile yakından ilintili olduğu, olgu bulma ekiplerine, kampanyalarına ve raporlarının yazılmasına katkıda bulunduğu oldukça belirgin bir şekilde ortaya çıktı. İsimsiz mezarlarda toprağa gömülen hakikatlere derinden bağlı olan Navlakha’nın, EPW ve diğer dergilerdeki yazılarında, Hindistan devletinin Keşmir’deki insan hakları cephesindeki korkunç kayıtlarını örtbas etmek için yaptığı incir yapraklarını kaldırdı: Zorla kaybetmeler ve daha sonraki cinayetler, ordu, para-militer ve polis memurlarına eylemleri için yasal dokunulmazlık, vb. olarak devam etti. Navlakha, Hint demokrasisisin yalanlarını Keşmir’de belirgin bir şekilde okuyucularına aktarıyor. Navlakha gibi bir gazeteci ve hak savunucusu olmak için gerçekten cesur olmalısın, özellikle sistemin propagandasını ve onun uşaklığını yapan medyayı düşündüğümüz zaman. Şiddetin kurbanları şiddetle sürekli suçlanıyor ve öfkeli okuyucular sizi dinlemeye istekli bile olmayacaklar. Hindistan’ın parlamento solu bile, Navlakha’nın Keşmir’e yazdığı yazılardan ve “yanlış yönlendirilmekten” söz ediyor. Ancak, gerçeklerin ve doğrunun arkasında durarak Keşmir’de Hint devletini iç sömürgeciliğin cehennemine suçlamaya devam etti. Marksist-sosyalist olmak için, etnik, ulusal, kast, sınıf, ırksal veya toplumsal cinsiyet olsun, her türlü baskıya karşı çıkmak gerekir. Bu, Marksist-sosyalist ahlakın merkezindedir. Marksizm, ezilen, proletarya ve yarı-proletarya felsefesidir, ikincisi, özellikle yoksul köylülüğün felsefesidir. Marksizm, bir güç felsefesi değildir; Navlakha’nın özümsediği ve uyguladığı bir eşitlik felsefesidir. Onun gazetecilik ve haklar soruşturmaları; onu, Hindistan devletinin Eylül 2009’dan bu yana Yeşil Av Operasyonu olarak adlandırılan karşı-isyan savaşını serbest bıraktığı güney Chhattisgarh’daki Maoist isyanının kalbine götürdü. Burada, Navlakha, Amerikalı gazeteci Edgar Snow’un 1930’larda Çin’de, Kızıl topraklara girdiğinde, Çin Halk Kurtuluş Ordusu, Çin Komünist Partisi ve programı ve politikalarını ve gerçekleri gördükleri şekilde rapor etmesini örnek aldı. Navlakha’nın 2012 yılında çıkan, İsyanların Kalbinde Günler ve Geceler isimli kitabında, Chhattisgarh’ın güneyindeki Maoist gerilla üssünde gördükleri gerçekleri anlatıyor. İç savaş anlayışını temel alan Navlakha hem Hindistan devleti hem de CPI’nin (Maoist) 1949 tarihli Cenevre Sözleşmeleri ve 1977 tarihli Uluslararası Protokol II’nin uluslararası olmayan silahlı çatışmalara ilişkin Ortak 3. Maddesini kabul ettiğini savunuyor. O zaman ne “kentsel Naxal”? Navlakha’nın pratiğini aklımızda tutarak şöyle bir “Naxal” tanımlayacağım. Bir Naxal, Hintli insanların çoğunun hala yetersiz beslendiğini, sefil bir şekilde giyindiğini, kötü bir şekilde eğitildiğini, iyi eğitilmediğini ve iyi bir sağlık hizmetine erişemediğini fark edemediğinde, hareketsiz kalamayacak bir durumdur ve bu durumun Hindistan’ın derinden baskıcı olduğu ve devrimci değişim için ağlayan sömürücü toplumsal düzen. Benim düşüncem şu ki, bu tarz anlamında, birçok Hintli, ister kentsel ister kırsal olsun, Naxals olabilirler, Navlakha ve benim gibi ve bunun CPI’nin (Maoist) bir üyesi olmak zorunda değilsiniz.
Kaynak: https://www.epw.in/journal/2018/36/comment/what-makes-urban-naxal.html
