BERLiN: Aylar önce yakalandığı amansız kanser hastalığından kurtulamayan Erhan yoldaşımız, 22.05.2013 Çarşamba günü gece yarısı aramızdan ayrıldı. Aylarca süren yaşam mücadelesini kaybeden Erhan yoldaş, 1959 yılında Sivas’a bağlı Şarkışla ilçesi Saraç köyünde doğdu. Türk kökenli aleviydi. Ama onun asıl kimliği devrimcilikti. Onun niteliğine damgasını basan onun devrim ve sosyalizm karşısındaki o sarsılmaz kararlılığı ve ödün vermez tutumuydu.
Henüz genç denebilecek yaşta kansere yenik düşen yoldaşımız, 1970’li yılların ortalarından sonra devrimcilikle tanışmaya başladı, sonraki yıllarda da hep devrimci kalmasını bildi. Başlangıç yıllarında, yani daha Türkiye’deyken Halkın Kurtuluşu saflarında yer alan yoldaşımız 1980 sonrası yurtdışına geldi. Son yirmi yılı aşkın süredir Berlin-ATİF saflarında aktif mücadele içindeydi. HK’dayken bizimle olan tartışmalarda bizi doğru bulup saflarımıza katılmıştı. Yıllar önce yakalandığı Behçet hastalığından dolayı gözleri görmeyen yoldaşımız bu haliyle bile her miting ve yürüyüşün içinde yer almasını bildi. Berlin Türkiyeli İşçiler Derneğimizin uzun yıllar süren üyeliği boyunca devrimci değerleri sahiplenmede daima en önde durdu. Ne faşistlere, ne dini gericiliğe asla taviz vermedi. Anti-emperyalist ve anti-faşist kimliğini titizlikle korudu. Emperyalizm ve dünya gericiliği karşısındaki duruşu, komparador patron-ağa devleti karşısındaki haykırışı militanca ve cüret doluydu. Devrimci ilkelerden ve derneğimizin demokratik ve devrimci değerlerinden asla kopmadı; tam aksine, bunların yılmaz bir savuncusu oldu. Bunları yaparken, yer yer sertlikleri ve yüksek ses tonu ona özgü bir ifade biçimi olarak geride kaldı. Örgütlü gücün haklı eleştiri ve önerileri karşısında daima saygılı ve doğru bir tutum almasını bilen biriydi. Neo-liberalizm salgınının tüm yaşamı dejenere etmeye çalıştığı bir süreçte o bu salgına karşı militanca bir tutum almasını bilendi de.
Halk-demokrasisi, bağımsızlık ve sosyalizm mücadelesine gönülden bağlı biriydi. Görme özürlü olmasına karşın her seminerde görüşlerini büyük bir girişkenlikle ortaya koyar ve örgütünü savunmayı bir görev bilirdi. O, derneğimizin aktif bir üyesiydi ama aynı zamanda da Partizan kimliğiyle de öne çıkan biriydi. Bu kimliğini hemen her yerde en aktif bir biçimde öne çıkarır ve bu kimliğe uygun ideolojik ve siyasal tutum takınırdı.
Davadan dönüşün ve dönekliğin her yanı kuşattığı, evrensel tasfiyeciliğin bir salgın halinde arz yuvarlağının her santimetre karesine bulaştığı uzun zamana yayılan gericilik yıllarında, O, yönsüzlüğe, yönelimsizliğe ve amaçsızlığa karşı daima örgütlü yaşamı ve demokratik halk devrimini savundu. Öldüğü ana dek de, ziyaretine gittiğimiz her anında da, yoğunbakımda yatarken bile hep örgütünü, derneğini, yoldaş Kaypakakaya’nın katledilişinin 40. yıldönümü dolayısıyla yapılan etkinlikleri ve geceyi sorardı. Aklı ve düşüncesi hep dava yoldaşlarında, karanlığın aydınlığa çıkarılması mücadelesindeydi. Ve O, asla dönemin elverişsiz koşullarını ve içinden geçilen dönemin lehte olmayan etmenlerini ayaklarına pranga yapmadı. Aydınlık geleceği cüretle, inatla, direngen ve direşkenlikle savundu.
Onunla biz, devrim ve sosyalizm davamızın, derneğimizin en vefalı yoldaşlarından birini kaybettik. Ama onun geride bıraktığı devrimci anısı, yüce davasıyla birlikte yaşamaya devam edecektir.
SENİ KALPLERİMİZE GÖMDÜK!
ERHAN YOLDAŞ ÖLÜMSÜZDÜR!
BERLİN TÜRKİYELİ İŞÇİLER DERNEĞİ-ATİF
