Sınıflar mücadelesinde zaferi kazanmak için komünist partisinin gerekliliği ve önderliğin önemi açıktır. Bu açıklık proletaryanın örgütlü bir güç olan burjuvaziye karşı örgütlü bir mücadele vermek zorunda olmasından gelir. Komünist partisi olmadan proletarya örgütlü bir güce dönüşemez. Dolayısıyla burjuvazinin saldırılarına karşı koyamaz ve onları alt edemez.
Komünist partisinin örgütlü bir güç olmasının yanı sıra temel özelliği devrime önderlik etmesidir. Devrimin strateji ve taktiğini belirleyendir. Stratejik doğruluk ve taktik, önderlikteki ustalık başarının kilit noktalarındandır. Strateji devrim mücadelesinde yürünecek yolun genel hatlarını belirler. Ülkenin sosyo-ekonomik yapısında nitel bir değişiklik meydana gelmediği sürece değişiklik göstermez. Taktik ise; güne hitap eder.
Onun görevi bütünle (strateji) değil parçayla ilgilidir. “… Taktik önderliğin görevi proletaryanın tüm mücadele ve örgüt biçimlerinde ustalaşmak ve verili güçler ilişkisinde, stratejik başarının hazırlanması için gerekli olan azami sonuçları elde etmek için bunlardan doğru bir şekilde yararlanılmasını sağlamaktır.” (Proleter Devrimin Stratejisi ve Taktiği, J. Stalin, sayfa 43, İnter Yay.) Başka bir ifade ile devrimci ya da komünist parti ile taktiklerini stratejilerine uygun olarak belirler. Odaklanılan noktalar stratejinin işaret ettiği temel düğümlerdir. Çözülen her düğüm komünist partiyi devrime daha fazla yaklaştırırken devrim sonrası görevlerini de azaltır.
Taktikte iki yan öne çıkar. Devrimci ve reformist yan. Komünist partiler devrimci taktiği esas alırlar ancak reformlardan da yararlanırlar. Reformist ile devrimciyi bu noktada birbirinden ayıran temel nokta; bir reformist için reform her şeyken bir devrimci için reformların burjuvazinin göz boyama aracı olmasıdır. O reformu “…legal ve illegal çalışmayı birleştirmenin bir dayanak noktası olarak ve burjuvaziyi devirmek için kitlelerin devrimci hazırlığını amaçlayan illegal çalışmayı güçlendirmeye yarayan bir siper olarak kabul eder.” (Age, sayfa 56)
Taktik Önderliği Politik başarısı kolektif duruşla sağlanabilir
Çetin olduğu kadar karmaşık da olan sınıflar mücadelesinde ortaya çıkan ya da çözülmeyi bekleyen yığınla soruna yanıt olabilmenin doğru politikaları üretmekten geçtiği hepimizin malumu. Doğru politikalar üretmek, doğru sonuçlar çıkarmak. Sorunu doğru analiz etmekten geçer. Bunun içinse öncelikle sorunu doğru tanımlayıp kavramak gerekir, sonraki aşama belirlenen politikaların hayata geçirilmesidir ki bu aşama da diğerleri kadar önemlidir.
Çünkü hayat bulamayan teorilerden yaşama olumlu bir karşılık alamaz. Onlar ancak kâğıt kalabalığı olarak bize geri döner. Ötesi başarısızlıktır.
Bu noktada kolektif önüne koyduğu görevleri militan ve kitlesine kavratma göreviyle karşı karşıyadır. Onları göreve seferber etmeli, odaklanmalı ve en az hata ile süreci sonlandırmayı hedeflemelidir. Ortak ruhun oluşturulması uygun adım yürümenin önemi burada başlar ve başarı ya da en yüksek verim için gereklilik arz eder.
Belirlenen politikalara aykırı davranmak; onu zayıf düşürecek davranışlar sergilemek. Süreci baltalamak, kolektif iradeyi zayıf düşürmek demektir. Böylesi yaklaşımlar örgütlü bir duruşa uygun olmayacağı gibi kabul edilemezdir de. Hızla düzeltilmesi örgütlü bir duruşun olmazsa olmaz gereğidir. Böylesi olumsuz davranışların özellikle kritik dönemlerde telafisi olmayan sonuçlar doğurabileceği ya da sınıf mücadelesini ileriye götürecek büyük fırsatları kaçırmamıza neden olabileceği unutulmamalıdır. Başarı ya da başarısızlık hepimizin ortak “kaderini” belirleyecektir. Yarın için güne sıkı sarılmalıyız.
(Bir ÖG okuru)
