Sessizlik!
Yürek yangınım anla beni
Ağlayışlarımı al avuçlarına
Al yüreğime ruhunun ateşini
Kekik kokulu Munzur’um
Karanlığım vurulmuş aysın
Bahar buğulu gözlerinle
Gülümseyen yarsın anlarsın beni
Yüreğime gömülen sessizliğini
Ne utangaçlık ne korkaklıktır
Sessizliğim
Patlamaya mayalanan ateş topudur
Patlayacak ve yakacaktır
İnsanlığa düşman ne varsa
Sessiz bir gülün şaha kalkmış yaprağına rengini vermişse sevgim
Tanımaz karanlığı öldürür
Ne bir yaşam ne bir renk
Renk yoktur karanlıkta
Korkaklığın
Namussuzluğun yüzüdür karanlık
Sevgisizlik ve ihanettir gizli olan
Sevgi cesarettir yüreğin sesidir
Masum ve temizdir, güneş gibi aydınlık
Ay kadar sıcaksın
Yürek yangınıdır sevgi
İsyanların en büyüğüdür
Umudun
Ve
Kazanmanın adıdır sessizlik
Yeni aşklara ve güçlü kavgalara
Başlamanın durağıdır
Sessizlik seninle olmanın
Seni sonsuzluğa taşımanın gerçek adıdır
Sessizlik
Yanan yüreğini ellerinin arasında
Yaralı bir kuş gibi
Tutmanın adıdır
Kaderini dişleyen biri olmalıdır
Daha da kanatmanın adıdır
Alev alev yanan
Sevdanın
Büyütülmesidir
Şiir: “A. Ataş”
Malatya Hapishanesi’nden Cemal
